Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Διήμερη Τοπικής στη Ναύπακτο 16/17 – 4 - 11

Μόλις που έκλεισαν τα Σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα και η 1η Αγέλη  ετοίμασε τα πράγματά της για να είναι Πανέτοιμη για την Διήμερη των Αγελών της Τοπικής Άρεως στη Ναύπακτο!!
Η παραπάνω πρόσκληση ήρθε από τα παιχνίδια και αφορούσε  μια  μεγάλη αποστολή… το μόνο που έμενε ήταν μια μεγάλη παρέα.
Έτσι μαζί με άλλες 5 Αγέλες ξεκινήσαμε για την μαγευτική Ναύπακτο με ποικίλα μέσα για να απολαύσουμε και την διαδρομή (όπως καραβάκι στο Ρίο – Αντίρριο για να θαυμάσουμε και μια φορά την Γέφυρα από κάτω) …
…αλλά κυρίως με πολλή όρεξη και ενέργεια που θα μας έκανε να μην σταματήσουμε την διασκεδαστική μας περιπέτεια  ακόμα και με τον βροχερό Καιρό που επικρατούσε εκεί..
… τα παιχνίδια λοιπόν έπρεπε να ξαναβρούν γρήγορα το μαγικό ροζ διαμάντι (ροζ πάνθηρα) που τους δίνει ζωή και αυτά που τους είχε απομείνει λίγη, μόνο τα Λυκόπουλα μπορούσαν να εμπιστευτούν για βοήθεια…
…ως αντάλλαγμα οι 6 Αγέλες των 50 λυκοπούλων φιλοξενηθήκαν στις τάξεις του 1ου Δημοτικού Σχολείου της Ναυπάκτου!..
…η συλλογή των στοιχείων ποτέ δεν ήταν  εύκολη υπόθεση…
Μπορεί ο καιρός στη Ναύπακτο να μην ήταν … καλοκαιρινών προτύπων , αυτό όμως δεν στέρησε από την πόλη αυτή την ιδιαίτερη ομορφιά της που αν μη τι άλλο άξιζε μια περιήγηση για την συλλογή διαφόρων στοιχείων σχετικά με την ιστορία της αλλά και.. πολλές φωτογραφίες …


..ωστόσο μετά την επιστροφή χρειάζεται και λίγη ξεκούραση..
 .. και εφόσον έχουμε πάρει πάλι δυνάμεις και  όρεξη για … τραγούδι, τι καλύτερο από μια διασκεδαστική βραδιά καραόκε…
Η δεύτερη μέρα ήταν πολυαναμενόμενη…
…καθώς κοντεύαμε να βρούμε τη τοποθεσία του διαμαντιού το οποίο αποδείχτηκε πως βρισκόταν Ψηλά, στο Κάστρο  που είναι Χτισμένο πάνω από την Ναύπακτο!

Δίχως να χαθεί χρόνος όλα τα λυκόπουλα προσπάθησαν να λύσουν το μυστήριο του διαμαντιού περιπλανώμενα στους χώρους του  Κάστρου και βοηθώντας όσα παιχνίδια είχαν ξεμείνει εκεί …


..Ευτυχώς Τελικά το χαμένο διαμάντι βρέθηκε, όλα τα παιχνίδια ξαναζωντάνεψαν αποχαιρετώντας μας στο τέλος μιας πολύ απολαυστικής και περιπετειώδους εμπειρίας  που είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε στην Ναύπακτο, στην αρχή ακόμα των διακοπών του Πάσχα!

Κυριακή 13 Μαρτίου: Κοινότητα και ποδόσφαιρο!

Η δράση από την οπτική γωνία του Κύκνου...
 Η κάθε εμπειρία που αποκτάς μέσω των δράσεων στον προσκοπισμό  προσθέτει στο σακίδιο της ζωής εφόδια τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις σε όλη τη ζωή σου. Η κάθε δράση είναι και ένα ξεχωριστό μάθημα ζωής.


 Όταν συμμετέχεις σε κάποιο ομαδικό άθλημα  μαθαίνεις να είσαι υπομονετικός και πάντα έτοιμος μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή, μαθαίνεις να δρας συλλογικά, όχι ατομικά και να συνεργάζεσαι. Επίσης, μαθαίνεις να προσαρμόζεις τον εαυτό σου στις ανάγκες της ομάδας για την επίτευξη του κοινού στόχου. Μέσω της συνεργασίας καλλιεργείται το αίσθημα του αλληλοσεβασμού.


 Η ζωή είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με τους ανθρώπους που συνυπάρχουν στον κοινωνικό μας περίγυρο. Αν δεν μάθουμε να συνεργαζόμαστε, να χρησιμοποιούμε την ευγενή άμιλλα με σκοπό τη βελτίωσή μας, να σεβόμαστε τις πεποιθήσεις και τις ιδιαιτερότητες των συνανθρώπων μας, το παιχνίδι αυτό είναι χαμένο.


Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Γιώργο Παπαζαχαρίου που μας παρείχε το γήπεδο 5Χ5 στα Άνω Πατήσια!

Το Κρητικό Μαχαίρι. (πρωτογενης ερευνα από την Κοινότητα)

Το κρητικό μαχαίρι είναι διαδεδομένο σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Αρχικά, ήταν δίκοπο ή αλλιώς δίστομο και αργότερα αφού επηρεάστηκε από την τουρκοκρατία έγινε μονόκοπο και κυρτό. Οι μαχαιράδες χωρίζουν το κρητικό μαχαίρι σε τρεις κατηγορίες όπως πολεμικό ή σαΐτα, ο μπασάλης και τα αγροτικά ή αλλιώς σβαρνάβες.
 Το πολεμικό ή αλλιώς σαΐτα διακρίνεται από τη λαβή η οποία είναι σχήματος ‘’V’’. Ο λόγος που η λαβή έχει αυτό το σχήμα είναι για να μη γλιστράει και για να μη μπορεί να ασκηθεί πίεση πάνω σ’ αυτό. Επίσης, συνηθίζεται η λαβή του πολεμικού μαχαιριού να είναι λευκή διότι το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνή καρδιά του πολεμιστή.
 Ο μπασάλης ή αλλιώς το μαχαίρι μέσης έχει και αυτό λαβή σχήματος ‘’ V’’ και χρησιμοποιούνταν καθημερινά σε όλες τις ασχολίες ενός κρητικού. Αν το πολεμικό μαχαίρι χανόταν σε μια μάχη, ο κρητικός μπορούσε να συνεχίσει με τον μπασάλη. Αυτό το μαχαίρι δεν έφευγε ποτέ από τη μέση του κρητικού.
 Τα αγροτικά ή αλλιώς σβαρνάβες είναι η τελευταία κατηγορία μαχαιριών και χρησιμοποιούνταν για τις αγροτικές εργασίες. Για την κατασκευή μαχαιριών τα μέταλλα που χρησιμοποιούσαν ήταν συνήθως το ατσάλι, ο σίδηρος και διάφοροι άλλοι χάλυβες με το μόνο περιορισμό να αντέχουν τη βαφή <<στυλιάρισμα>>. Για τη λαβή χρησιμοποιούσαν ξύλο ελιάς και κέρατο τράγου. Το ξύλο το άφηναν περίπου τρία με τέσσερα χρόνια να <<στεγνώσει>>, δηλαδή να αποβάλλει τα υγρά του. Για το κέρατο, αρχικά, το καθαρίζουν και το βάζουν στη φωτιά για να ισιώσει. Στη συνέχεια, για να του δώσουν μορφή, το βάζουν διαδοχικά στη μέγγενη, στο μανίκι και έπειτα δίνει το τελικό του σχήμα με γυαλόχαρτο.
 Όσον αφορά το μαχαίρι, έβαζαν το μέταλλο στο καμίνι, σφυρηλατούσαν το μέταλλο δίνοντάς του αρχικά κωνική μορφή. Έπειτα το τρόχιζαν και το έσβηναν σε λάδι, άλειφαν με κερί μέλισσας το μαχαίρι και σχημάτιζαν την μαντινάδα. Πάνω στα γράμματα που είχαν σκαλίσει έριχναν αλάτι και βιτριόλι.
 Χαρακτηριστικό των κρητικών μαχαιριών είναι οι μαντινάδες οι οποίες είναι χαραγμένες επάνω τους. Συνήθως οι μαντινάδες οι οποίες είναι χαραγμένες επάνω στα μαχαίρια, μιλούσαν για το θάρρος και την καλή καρδιά του ιδιοκτήτη του μαχαιριού.
 Κάτω από τις μαντινάδες, οι τεχνίτες συνήθιζαν να χαράζουν τα αρχικά του ονόματός τους για να μπορεί να αναγνωρίσει κανείς το κομψοτέχνημα που είχαν δημιουργήσει.
Κάποιες μαντινάδες οι οποίες έχουν παραμείνει μέχρι σήμερα και σημειώνονται πάνω στα μαχαίρια είναι οι εξής:
Αν είστε πέντε φύγετε, αν είστε δέκα ελάτε. Το κρητικό μαχαίρι κανέναν δε φοβάται. "
"Ένα μαχαίρι κρητικό, όλου του κόσμου του αρέσει και μπεγιετίζει το κορμί που το φορεί στη μέση."

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ΑΓΕΛΗ: 26/27-3-11 εκδρομή στον Αγ. Ανδρέα!!!!!!!!!!!!!!

Ένα Σαββατοκύριακο ανοιξιάτικό, ένας ουρανός πεντακάθαρος μες τον Μάρτιο(!!) και μια Αγέλη που εξορμεί σε μια διήμερη Εκδρομή Στον Αγ. Ανδρέα!! 
Τυχαίο?  Θα μπορούσε… αλλά όχι για την 1η αγέλη που ξεχύθηκε στη Φύση προς την Αναζήτηση του Κρυστάλλου της Ατλαντίδος…
  
Τα μέλη της πολλά ….


όπου έζησαν μια διασκεδαστική περιπέτεια σε μέρη σαν…. Τα λιβάδια της χώρας αυτής.. και βάδιζαν όλο και πιο κοντά στο κρύσταλλο

Οι διαδρομές εκεί όμως ήταν το ίδιο επικίνδυνες σαν τους δρόμους στην πόλη και έτσι ήταν η καλύτερη ευκαιρία να μάθουμε επίσης και Οδική Αγωγή


πολλές και διάφορες ήταν οι δοκιμασίες που αντιμετωπίσαμε τρέχοντας, σκαρφαλώνοντας, μπουσουλώντας και  ή κάνοντας ασταμάτητα βαρελάκι.......


Στο τέλος όμως το αποτέλεσμα ήταν αποδοτικό με τον κρύσταλλό να βρίσκεται στα χέρια μας και άλλη μια 2ημερη εκδρομή να φτάνει στο τέλος της .....


** Ευχαριστούμε τον κ. Μαρκουίζο Ηρακλή για την δράση στο "ΠΑΡΚΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ" στον Αγ.Ανδρεα!