Τελειώνοντας μια ακόμη σχολική
ώρα, έρχεται η ώρα του διαλείμματος. Εκεί συζητάω με μια φίλη
μου, η οποία νωρίτερα με είχε χτυπήσει κατά λάθος στο ίδιο σημείο, που είχα χτυπήσει
λίγες μέρες πριν από μια προσκοπική
εκδρομή.
-Η συμμαθήτρια μου με ρωτάει :
«Μα είσαι πρόσκοπος ; Δηλαδή, περνάς τις γιαγιάδες απέναντι και πας και φυτεύεις
λουλούδια; (χαχαχαχα).. Μα τώρα αλήθεια,
τι σου αρέσει σε αυτό το πράγμα … ; »
-Εγώ αμέσως της απαντώ:
«Μου αρέσει να είμαι πρόσκοπος . Δεν είναι κακό ούτε να φυτεύεις λουλούδια,
ούτε να βοηθάς ηλικιωμένους. Δεν κάνω
μόνο αυτά που νομίζεις. Όλοι έχετε στο μυαλό σας ότι αυτό είναι ο προσκοπισμός
. Δεν είναι αλήθεια. Έχω ζήσει τόσα πράγματα που κάποιοι άλλοι θα πλήρωναν γι`
αυτά. Όταν τα σκέφτομαι μοιάζουν σαν μια ταινία, σαν άπιαστο όνειρο για παιδιά
της ηλικίας μας ! »
«Εεε? Δηλαδή τι έχετε
κάνει ?»
«Τι να πρωτοθυμηθώ ! Κάθε φορά αυτό μου συμβαίνει όταν μου κάνουν αυτήν την
ερώτηση. Πραγματικά, το μυαλό μου κατακλύζεται αμέσως με συναισθήματα και εικόνες που έχω ζήσει με
τους προσκόπους!»
«Αλήθεια; Μα τόσο
πολύ ενδιαφέρον είναι;
«Ναι δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν το ζήσεις! Έχω δει και κάνει πολλά, έχω
ζήσει πολλά πράγματα, αλλά είναι κάποια που μου έχουν μείνει όπως εκείνη η εκδρομή στο Πήλιο, Ήταν μια φανταστική
εκδρομή! Γνώρισα πολλά άτομα, έκανα νέες φιλίες, γνωριμίες , έκανα μια
πανέμορφη παρέα, έμαθα πράγματα για το Πήλιο , μίλησα με ανθρώπους από το Πήλιο.
Ήταν τόσο τέλεια! Αχ, μου έρχονται εικόνες από τότε και συγκινούμαι,
γιατί τότε που πήγα στα Ζαγοροχώρια ,
Γιάννενα που έκανα ραφτινκ που βαφτίστηκα.
-Τι έκανες?
- Ναι καλά άκουσες, πήρα και εγώ το προσκοπικό μου όνομα.
Απέκτησα την προσκοπική μου ταυτότητα, σε ένα υπέροχο μέρος που γύρω υπήρχαν δέντρα, δίπλα το παγωμένο ποτάμι.
Αχ, ήταν τόσο μαγικά και τόσο χαρακτηριστικά
όλα αυτά εκείνη την στιγμή.
Αλλά δεν μπορώ να πω, και όταν πήγα στον Ταΰγετο ωραία ήταν. Κατέκτησα άλλη μια κορυφή , τόσο μαγευτικά και εκεί. Το βουνό είχε τόσο
μεγάλη κλίση και τόσο πολύ χιόνι και τόσο κρύο. Ακόμη θυμάμαι την τούμπα που έφαγα
(αχαχούχα)( πωπω ) μα τόσο μαγευτικά, και είναι κι αλλά πολλά που είναι και
χρήσιμα στην ζωή μας , χάρη στους προσκόπους έμαθα πρώτες βοήθειες, να μιλώ με
κωφάλαλο , να κάνω μοντάζ , έμαθα αστερισμούς.
Έχω μάθει κόμπους, τόσα πράγματα που χρειάζονται στην καθημερινότητα μας , που άμα δεν ήμουν
πρόσκοπος ίσως να μην τα ήξερα. Έχω πάει σε τόσα μέρη της Ελλάδας, που άμα δεν ήμουν
πρόσκοπος δεν θα είχα πάει. Μέσα σε ένα καλοκαίρι μπόρεσα να πάω σε 4 μέρη:
Σαμοθράκη, καβάλα, Θεσσαλονίκη , Έδεσσα.
Πήγα και έκανα τόσα πράγματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις καταδύσεις.
Ήταν όλα τόσο όμορφα στον βυθό. Χάρη στους προσκόπους έχω κάνει το όνειρο μου πραγματικότητα.
Έκανα ταινία μικρού μήκους για την π.α.π.ε.
Ακόμη, έπαιξα θέατρο μπροστά σε 600 άτομα. Ένιωσα τόσο υπέροχα, που δεν μπορώ
να στο περιγράψω πραγματικά. Ήταν τόσο μαγευτικό το αίσθημα ότι παίζεις έναν ρόλο μπροστά σε
τόσα άτομα. Μου έφυγε τον άγχος ,απέκτησα το θάρρος να μπορώ να κάνω κάτι μπροστά
σε τόσο κόσμο χωρίς να ντρέπομαι , ήταν
τόσο τέλεια.
Με τους προσκόπους έχω ξεπεράσει πολλές φοβίες μου , όταν μου πρότειναν να κάνω αναρρίχηση αμέσως κοκκίνησα. Με ρώταγαν αν θέλω. Δεν ήξερα τι να
τους πω, μου φαινόταν τόσο απίθανο κι
όμως έκανα αναρρίχηση στον βράχο της Βαρυμπόμπη και στου Φιλοπάππου, βλέποντας την ακρόπολη
και την δύση του ηλίου και όλοι από κάτω να με χειροκροτούν, δίνοντας μου το
θάρρος κάθε φορά να κάνω όλο και πιο πολλά πράγματα, όπως τότε που έπρεπε να
αντιμετωπίσω τον φόβο που είχα για την θάλασσα .
- Τι δεν ήξερες να κολυμπάς ??!?!(χαχαχαχαχ
)
- Έμαθα να μην φοβάμαι τα κύματα, αλλά να με φοβούνται αυτά. Τόσα θαλάσσια σπορ,
κατάφερα να κάνω χωρίς να με κυριεύει ο φόβος
μου.
Δοκιμάζω τα όρια μου, κάνω πράγματα που
μου φαινόντουσαν πάντα ένα άπιαστο όνειρο, ούτε με κιάλια δεν φαινόντουσαν στον
ορίζοντα μου. Με τους προσκόπους, μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό. Όταν
πήγαμε στην Βουλγαρία, έκανα σκι. Ακόμα θυμάμαι τις τούμπες που έφαγα εκείνη
την ημέρα, αλλά πραγματικά ο πόνος είναι
γλυκός και η παρέα είναι το καλύτερο φάρμακο. Έχω τόσους αληθινούς φίλους, αδέλφια
μου, που μας ενώνει όλους αυτή η αγάπη
για αυτό που κάνουμε.
- πω πω
- Έμαθα να χορεύω. Τόσες πρόβες για την π.α.π.ε. Έκανα έρευνα για πράγματα που
ενδιαφέρεται ένα παιδί στην ηλικία μας,
μίλησα με ανθρώπους που εξειδικεύονται
σε αυτό, έφτιαξα την δική μου ιστοσελίδα.
- και?
- και κατάλαβα πώς ο προσκοπισμός είναι αυτό το κάτι που θέλει ένα παιδί για να
νιώσει παιδί , και να μην είναι πάντα μέσα στο σπίτι, πόσο μάλλον τώρα, που όλοι
ασχολούνται με το facebook , που ζουν την ίδια μέρα 365 μέρες τον χρόνο .
- Ναι , έχεις δίκιο.. Έχω αλλάξει την άποψη
μου για τους προσκόπους. Πραγματικά ,
ντρέπομαι που έλεγα αυτά τα πράγματα
χωρίς να το έχω ψάξει, να δω τι όντως είναι ο προσκοπισμός .
- Είδες? Κι έχω ζήσει κι άλλα πράγματα. Έμαθα
να διαβάζω ένα χάρτη , να κατακτώ κορυφές
, να ζω με τους ρυθμούς τις φύσης. Είναι τόσο μαγευτικό να αφουγκράζεσαι
την φύση, να κάνεις αλεξίπτωτο πλάγια και
να νιώθεις ένα με τον ουρανό , να μαθαίνεις πώς δημιουργείται ένα ψηφιακό παιχνίδι
να μαθαίνεις όλες τις πλευρές του διαδικτύου
, να αποκτάς συνέχεια νέες εμπειρίες .Τόσα πράγματα , τόσες εμπειρίες , και
όπως λέει ένα προσκοπικό τραγούδι ‘Να η
ζωή που δεν την νοιώθει, όποιος δεν έζησε μαζί μας, όποιος δεν είδε την ζωή
μας’’
Η ζωή μου στην κοινότητα
σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της. Άλλος ένας όμορφος κύκλος κλείνει
τόσο όμορφα , γεμάτος εμπειρίες , αναμνήσεις , γνώσεις
, φιλίες..
Ευχαριστώ πολύ για όσα μου έχει προσφέρει
ο προσκοπισμός , και για άλλα αυτά που έζησα με την παρέα μου στην κοινότητα χάρις
τον αρχηγό μου .
Ευχαριστώ πολύ φοίνικα…!!!!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΦΗΚΑ.
1η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΡΕΩΣ ΑΕΡΟΠΡΟΣΚΟΠΟΝ.
