Λόγος γινότανε πολύς για μια παρέα ενός κοριτσιού με κόκκινα παπούτσια, ενός σκιάχτρου, ενός ντενεκεδένιου ρομπότ, ενός λιονταριού και κάποιων παιδιών που κυκλοφορούσαν συνέχεια με μαντήλια στη περιοχή του Κάτω Λουτρού. Πως βρεθήκαν εκεί; Τι γυρεύουν εκεί ή μήπως κάποιος τους κυνηγάει;
Ήρθε η ώρα λοιπόν να πάρουμε την ιστορία από την αρχή και να λυθούν όλες οι απορίες:
Η φήμη για την παρέα είναι σωστή ...
Μέσα στο δασάκι του Κάτω Λουτρού…..
Ένα κοριτσάκι με κόκκινα παπούτσια, η Ντόροθυ και τους τρεις περίεργους φίλους της Ζήτησαν βοήθεια από κάποια παιδιά που λέγονται Λυκόπουλα…
Αυτά πάντα πρόθυμα για το καλό, δεν σκέφτηκαν κάτι διαφορετικό από το να έρθουν αμέσως και να βοηθήσουν. Ήξεραν ότι αυτό σημαίνει περιπέτεια δεν ήξεραν όμως ποσό διασκεδαστική αυτή θα μπορούσε να είναι…!
Έτσι λοιπόν η 1η Αγέλη κατασκήνωσε στο Κάτω Λουτρό και έλαβε αμέσως δράση
Συνοδευόμενη φυσικά από τους άγρυπνους φίλους της
Περιπλανώμενοι στα δάση, περνώντας γνώριμα και καινούρια εμπόδια ο σκοπός της παρέας ήταν να συναντήσουν έναν μάγο ονόματι ΟΖ ο οποίος είχε το μυστικό που θα βοηθούσε τους φίλους μας να αποκτήσουν αυτό που θέλουν.
Αυτός δεν ήταν κοντά και μέχρι να τον βρούμε πολλές φορές διάφοροι στον κόσμο αυτό προσπαθούσαν να μας σταματήσουν. Μάγισσες από τους 4 ορίζοντες, φωσφορίζοντα πλάσματα από τα σκοτάδια
και φρουροί από ψηλά βρέθηκαν στον δρόμο μας και έπρεπε να τους αντιμετωπίσουμε.
αλλά τις πιο πολλές φορές ο χειρότερος εχθρός ήταν η ζέστη… Γι αυτό και λάβαμε …δροσερά μέτρα:
Η αναζήτηση έγινε και στην πόλη του Κάτω λουτρού…
Αλλά μετά από τόσο τρεξιμο χρειάζεται τόσο ξεκούραση όσο και δημιουργική ώρα:
Η ζωή στην κατασκήνωση είχε απ΄όλα : κάποια πράγματα χρειάζονταν επισκευή , κάποια ξεμπέρδεμα και κάποια άλλα …
αντιηλιακό:
Πρέπει κι όλας να σας πούμε πως κατά τη διάρκεια της κατασκήνωσης είχαμε την τύχη να ευχυθούμε και σε δύο λυκόπουλα για τα γενέθλιά τους και να τα γιορτάσουμε μαζί τους!:
Στο τέλος για να μην ανυσηχείτε, η Ντόροθυ κατάφερε να να βρει τον τρόπο να γυρίσει στο σπίτι της.
Εμείς την χαιρετήσαμε έχοντας μείνει με τις αναμνήσεις που μετά από όλα αυτά ίσως οι πιο ζωντανές να ήταν και οι πιο δροσερές…
Άλλωστε ήταν Καλοκαίρι.
Με αυτές τις εμπειρίες τελείωσε η Κατασκήνωσή μας και αφήσαμε το Κάτω Λουτρό κουβαλώντας όμως μαζί μας όλες τις αναμνήσεις που αποκτήσαμε.
Πέρδικα, Αχεροντα (με κανοε καγιάκ παρακαλώ), Νεκρομαντειο
