«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε….» και για να γιορτάσουμε αποφασίσαμε να πάμε μια Μεγάλη Δράση…! Ξέρετε… απ’ αυτές που συνήθως πάμε το Καλοκαίρι (!) Μια Μεγάλη Δράση το χρόνο, τί να σου κάνει; Γι’ αυτό απ’ την αρχή της φωτεινής περιόδου αποφασίσαμε μόλις άλλαζε ο χρόνος να ταξιδεύσουμε για μέρη μακρινά, όμορφα, περιπετειώδη και κατ’ ουσίαν διαφορετικά απ’ την Αθηναϊκή μας πραγματικότητα…
Στις 2 Ιανουαρίου 2012 φορτώσαμε στους ώμους τα σακίδια και αναχωρήσαμε για Ιωάννινα…
Το ταξίδι μακρύ και κουραστικό, αλλά μόλις φτάσαμε στην πανέμορφη πόλη των Ιωαννίνων αποζημιωθήκαμε απ’ την ομορφιά και κυρίως τη φιλοξενία των αδερφών Ιωαννιτών Προσκόπων.
Η νύχτα πέρασε και το επόμενο πρωινό μας βρήκε στη στάση του λεωφορείου να αναχωρούμε για το σπήλαιο του περάματος! Η διαδρομή μέσα στη γη μοναδική ενώ η θέα της λίμνης απ’ την έξοδο του σπηλαίου μας έκανε όλους να χαθούμε στην ομορφιά της και τις ιστορίας για τον Αλί Πασά και την κυρά Φρωσύνη…!
Το απόγευμα ήταν διαφορετικό «εξερεύνηση» της ζωής της πόλης και έρευνα για την Αργυροχοΐα, μία απ’ της σπουδαιότερες ενασχολήσεις των Ιωαννιτών.
Το νέο ξημέρωμα θα μείνει ως «αξημέρωτο», καθώς αξημέρωτα σηκωθήκαμε ώστε να προλάβουμε να φάμε πρωινό πριν αναχωρήσουμε για τα Ζαγοροχώρια!
Πορεία ως τις πηγές του ποταμού Βοϊδομάτη, όπου οι νέοι της Ανιχνευτικής μας παρέας έλαβαν τα προσκοπικά τους ονόματα (παράδοση του Συστήματό μας να δίνονται στους Ανιχνευτές, σε «ξεχωριστές» τοποθεσίες) και ακολούθως «κόντρα» το μονοπάτι ως το Μεγάλο Πάπιγκο. Χιόνι, χάρτης, πυξίδα, σακίδιο «την ονειρεμένη αυτή ζωή τη λεν Προσκοπική» που λέει και το τραγούδι!
Στο Πάπιγκο διανυκτερεύσαμε σε ένα πανέμορφο πετρόκτιστο παραδοσιακό οίκημα, το οποίο είχε ένα μικρό πρόβλημα…… ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΘΕΡΜΑΝΣΗ (!) το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συσφιχτούν οι σχέσεις μας καθώς αγκαλιασμένοι και μέσα στους υπνόσακούς μας αντιμετωπίσαμε τη νύχτα με τις υπό του μηδενός θερμοκρασίες…!
Την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για το χωριό Αρίστη απ’ το γεφύρι της οποίας ξεκίνησε η διαδρομή μας με ράφτινγκ στο ποταμό Βοϊδομάτη.
Μετά από τρεις ώρες πλεύσης στα υπέροχα νερά, με δύο στάσεις: η μία για βουτιές απ’ τους βράχους και η άλλη για να επισκεφτούμε ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι φτάσαμε στην όμορφη Κλειδωνιά και το γεφύρι της.
Η νύχτα μας βρήκε κουρασμένους στα Ιωάννινα, αλλά ήταν τελευταία νύχτα τις εκδρομής μας… δε θα μπορούσαμε να μείνουμε μέσα….
Το επόμενο πρωινό αφού ταχτοποιήσαμε το χώρο παίξαμε δυο τρία πρωταθληματάκια και εν συνεχεία πήραμε το ΚΤΕΛ για την επιστροφή.
Η Μεγάλη αυτή Δράση έγινε η αφορμή για νέες περιπέτειες, καινούργιες εμπειρίες και στιγμές και εικόνες που θα διηγούμαστε - όλοι – για καιρό….
Ας ξεκουραστούμε λοιπόν γιατί η Καθαρά Δευτέρα είναι κοντά και ο Ταΰγετος (το καινούργιο μας ταξίδι - ο νέος μας προορισμός) μας περιμένει να τον εξερευνήσουμε...!
